ฟูกบุ๋มจากน้ำหนักตัว ใครควรรับผิดชอบ?

Q: พี่เอ็กซ์คะ
หนูเช่าคอนโดอนี้มา 3 ปีแล้วค่ะ
ถ้าเตียงที่นอนยุบ
จนสปริงเหล็กโผล่จากการที่นอนแบบนี้
เจ้าของจะให้ซื้อคืนไหมคะ
พอดีแฟนมีน้ำหนักตัวค่อนข้างเยอะ
.
A: เคสนี้มีข้อพิพากกันอยู่บ่อยๆ
เพราะมันอยู่ตรงเส้นแบ่งระหว่าง
“ความเสียหายจากการใช้งานตามปกติ (Wear & Tear)“
กับ “ความเสียหายที่เกิดจากการใช้งานผิดวิสัย”
.
ซึ่งในกฎหมายเช่าทรัพย์
และในทางปฏิบัติของวงการอสังหาฯ
มีข้อถกเถียงและตีความกันอยู่บ่อย ๆ ครับ
.
การที่ผู้เช่าเน้นน้ำหนักตัวเยอะ
แล้วทำให้ฟูกนอนบุ๋มลงไปข้างนึงแบบนี้
#ผู้เช่าจะต้องเป็นคนรับผิดชอบ
.
.
.

ตามหลักการตามกฎหมายเช่าทรัพย์
(ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 544–552)
.
ผู้ให้เช่า ต้องส่งมอบทรัพย์
ที่อยู่ในสภาพใช้งานได้ตามวัตถุประสงค์
เช่น ฟูกต้องอยู่ในสภาพปกติเมื่อเริ่มต้นสัญญา
.
ผู้เช่า ต้องใช้ทรัพย์นั้นอย่างระมัดระวังตามปกติ
และต้องคืนทรัพย์
ในสภาพที่ใกล้เคียงกับตอนรับมา
ยกเว้นสึกหรอที่เกิดจากการใช้งานตามปกติ
.
ประเด็นคือต้องพิสูจน์ว่า
ฟูกบุ๋ม เกิดจากอะไร
.
ถ้าเกิดจาก น้ำหนักผู้เช่า
เกินกว่าที่ฟูกมาตรฐานรองรับได้
อันนี้มักตีความเป็น “การใช้งานเกินวิสัย”
ผู้เช่าต้องรับผิดชอบ
.
ถ้าเกิดจาก คุณภาพฟูกต่ำ
หรืออายุการใช้งานยาวนานอยู่เดิมแล้ว
ถือเป็น “การสึกหรอตามปกติ”
ผู้เช่าไม่ต้องรับผิดชอบ
.
ส่วนใหญ่ผู้ให้เช่าจะมองว่า
เฟอร์นิเจอร์เป็นค่าเสื่อม
ใช้ไปก็เก่าไปอยู่แล้ว
ถ้าเป็นบุ๋มเล็กน้อย
ก็ถือว่าเป็นการสึกหรอ
ตามปกติไม่เรียกเก็บ
.
แต่ถ้าเป็นการบุ๋มหนัก
จนใช้งานไม่ได้
ต้องซื้อใหม่ทั้งฟูก
ผู้ให้เช่ามักเรียกเก็บจากเงินประกัน
เพราะถือว่าผู้เช่าใช้งานผิดวิสัย
.
เวลาอยู่หน้างาน
ผมจะมีวิธีพิสูจน์ / ป้องกันปัญหาดังนี้
.
ตอนส่งมอบห้อง
ควรถ่ายรูปสภาพฟูกไว้ในสัญญา
หรือในใบตรวจรับ (Checklist)
.
ถ้าผู้เช่ามีน้ำหนักตัวมาก
ควรแจ้งล่วงหน้าให้ผู้ให้เช่าทราบ
เพื่อเปลี่ยนฟูกเป็นแบบพิเศษ
(เช่น Pocket Spring รับน้ำหนักสูง)
หรือให้ผู้เช่าเป็นคนจัดหาเอง
จะช่วยลดข้อพิพาท
.
ถ้าผู้ให้เช่าไม่ได้แจ้งข้อจำกัดของฟูก
แต่ผู้เช่าใช้งานตามปกติ
แม้น้ำหนักเยอะ
ก็อาจโต้แย้งได้ว่าเป็น “Wear & Tear”
.
#สรุปสั้นๆ
ถ้าฟูกบุ๋มเพียงเล็กน้อย
ถือเป็นสึกหรอตามปกติ
ผู้ให้เช่าต้องรับผิดชอบเอง
.
ฟูกเสียหายหนักจนต้องเปลี่ยนใหม่
ผู้ให้เช่าสามารถหักเงินประกันได้
แต่ควรมีหลักฐานชัดว่า
ความเสียหายเกินปกติ
ไม่ใช่แค่ค่าเสื่อมตามอายุ
.
ปล.
น้ำหนักเกินในเกณฑ์แต่ละคน
อาจจะมีความแตกต่างกัน
ดังนั้นจึงใช้เกณฑ์ที่ชี้วัดได้อยู่ 2 แบบคือ
.
1.ค่าBMI (ดัชนีมวลรวมของร่างกาย)
BMI = น้ำหนักตัว (กิโลกรัม) หารด้วย ส่วนสูง (เมตร) ยกกำลังสอง
.
เช่น ถ้าส่วนสูง 1.70 เมตร
(ก็ต้องเอา 1.70 × 1.70 = 2.89)
แล้วเอาน้ำหนัก 70 กิโลกรัม
หารด้วย 2.89
ก็จะได้ค่า BMI = 24.2
.
.
2. วัดจากรอบเอว
ถ้ารอบเอวเกินเกณฑ์
ชาย >90, หญิง >80 ซม
ถือว่ามีค่าน้ำหนักที่เกินเกณฑ์ทั่วไป

.

ร่วมพูดคุยกันได้ที่

https://www.facebook.com/Ex.MatchingProperty/posts/pfbid02oBHFdxw2UaWGfMxvjqJCpzmyrBEsrgEZqPp2X7syUkC2CpLz6W17JtDAEyy2fMypl