นิทานอสังหา EP.8: บ้านเลขที่ 13 ที่ไม่มีใครอยากได้ กลายเป็นเรื่องเล่าแห่งชัยชนะ

นิทานอสังหา EP.8 เลขที่ไม่มีใครอยากได้

กลายเป็นสัญลักษณ์ของความสุข

.

บนถนนเส้นหลักของเมืองที่กำลังเติบโต

มีบ้านหลังหนึ่งยืนเงียบอยู่ใต้ร่มเงาต้นลีลาวดีใหญ่

ดอกสีขาวนวลร่วงโรยลงบนสนามหญ้า

ที่เริ่มสูงกว่าระดับข้อเท้า

สีของกำแพงซีดลง

จนดูเหมือนภาพถ่ายเก่าในอัลบั้ม

เจ้าของบ้านคือ “ป้ารำไพ”

อดีตครูใหญ่โรงเรียนมัธยมในย่านนี้

.

เมื่อ 3 ปีก่อน

ป้ารำไพตัดสินใจย้ายไปอยู่กับลูกชายที่เชียงใหม่

บ้านจึงถูกปล่อยว่าง

แรกเริ่ม เธอลองขายผ่านเพื่อนบ้าน

ที่รู้จักนายหน้าเก่า ๆ ในละแวก

แต่ก็ไม่มีใครปิดดีลได้

.

ทุกครั้งที่มีคนมาดูบ้าน

พอหันไปเห็นบางอย่าง

ก็มีเพียงรอยยิ้มเก้อ ๆ และคำว่า

“สวยนะคะ แต่… เดี๋ยวขอกลับไปคิดก่อน”

.

เวลาผ่านไป

จากราคาที่ตั้งสูงเพื่อเผื่อการต่อรอง

ก็ลดลงมาทีละนิด

จากบ้านที่เคยถูกจัดสวนอย่างประณีต

กลายเป็นบ้านที่ใบไม้แห้งเริ่มทับถมตรงมุมกำแพง

ป้ารำไพเองก็เริ่มเหนื่อย

กับการจ่ายค่าดูแลบ้านทั้งที่ไม่ได้อยู่

.

จนวันหนึ่ง เพื่อนเก่าของป้ารำไพที่

เป็นหัวหน้าชมรมครูเกษียณ

ได้ไปงานสังสรรค์

และบังเอิญนั่งโต๊ะเดียวกับ “คุณสมชาย”

อดีตลูกค้าของนิว

.

คุณสมชายเล่าให้ฟังว่า

เพิ่งขายบ้านเก่าในย่านฝั่งธน

ได้ในเวลาไม่ถึง 2 เดือน

เพราะนิวมีวิธีทำตลาดที่ “ไม่เหมือนคนอื่น”

เพื่อนป้ารำไพได้ยินก็เอ่ยปากว่า

“งั้นช่วยแนะนำให้หน่อยสิ บ้านฉันติดขายมา 3 ปีแล้ว”

.

ไม่กี่วันต่อมา โทรศัพท์ของนิวดังขึ้น

เสียงหญิงสูงวัยปลายสายพูดอย่างสุภาพ

แต่แฝงด้วยความหวังเล็ก ๆ

“น้องนิวใช่มั้ยคะ…

พี่มีบ้านอยู่ติดถนนใหญ่ ใกล้ห้าง ใกล้รถไฟฟ้า

แต่ติดนิดเดียว…เลขที่บ้านคือ 13”

.

นิวฟังเงียบๆ อยู่ครู่หนึ่ง

ในหัวไม่ได้คิดว่ามันเป็นปัญหา แต่กลับคิดว่า…

“นี่อาจเป็นเรื่องราวใหม่ที่รอให้คนมาเล่า”

.

บ้านเดี่ยว 2 ชั้น

สีขาวที่หม่นลงตามกาลเวลา

หลังคากระเบื้องสีเทาเข้มมีคราบฝนซึมเป็นลาย

รั้วเหล็กสีดำยังแข็งแรง

แต่สีเริ่มซีดตรงขอบที่แสงแดดกระทบทุกเช้า

.

หน้าบ้านมีต้นลีลาวดี 2 ต้น

ยืนเฝ้ากันอยู่สองฟากประตู

ดอกสีขาวนวลโรยลงพื้น

เหมือนใครโรยผงแป้งไว้บางๆ

สนามหญ้าถูกตัดไม่สม่ำเสมอ

บางมุมยังมีวัชพืชเลื้อยปนอยู่

.

เมื่อนิวก้าวพ้นรั้วเข้ามา

กลิ่นไม้เก่าและความชื้น

ต้อนรับเหมือนเพื่อนเก่า

พื้นปาเก้ขัดมันเริ่มมีรอยแตกเล็กๆ จากการหดตัว

.

แสงเช้าลอดผ่านบานหน้าต่างไม้บานใหญ่

ตรงห้องรับแขก ตกลงบนโซฟาผ้าลายทาง

ที่ซีดไปตามเวลา

ครัวอยู่ด้านหลัง เป็นครัวปูนเก่าแต่สะอาด

บันไดไม้ขึ้นไปชั้นสองส่งเสียงเอี๊ยดเมื่อเหยียบ

.

บ้านหลังนี้เคยมีครอบครัวใหญ่

แต่พอพี่น้องแยกย้ายกันออกไป

เหลือเพียงเจ้าของวัยเกษียณที่ย้ายไปอยู่กับลูกชาย

บ้านจึงว่างอยู่เกือบ 5 ปี ก่อนจะถูกประกาศขาย

.

นิวนายหน้ามือเก๋า

เริ่มลงพื้นที่ สำรวจสภาพ ทำภาพถ่าย

และค้นข้อมูลตลาดรอบๆ

.

ที่ดินย่านนี้ ราคากำลังไต่ขึ้นทุกปี

แต่ปัญหาคือความเชื่อ

ที่ฝังหัวของคนส่วนใหญ่ในละแวกนี้

ใครก็ตามที่มาดูบ้าน

จะเหลือบตาไปมองป้ายเลขแล้วเงียบลงทันที

บางคนบอกตรงๆ ว่า “สวยนะ แต่… เลขบ้านมันไม่ดี”

.

ราคาก็ปรับลงมาจากตอนแรกพอสมควร

แต่ก็ยังไม่มีใครยอมเซ็นสัญญา

ในใจนิวรู้ดีว่า

ถ้ายังใช้วิธีเดิมๆ

บ้านนี้อาจอยู่ในตลาดไปอีกนาน

.

บ่ายวันหนึ่ง ขณะนิวกำลังแก้ภาพประกาศขาย

โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

เสียงจากปลายสายบอกว่า

เป็นผู้ช่วยผู้กำกับภาพยนตร์เรื่องหนึ่ง

“เห็นรูปบ้านหลังนี้จากเว็บ… สนใจขอเช่าใช้ถ่ายทำได้ไหม?”

.

พวกเขากำลังมองหาบ้านเก่าในเมือง

ที่มีบรรยากาศอบอุ่น

ที่ยังมีร่องรอยของเรื่องราวในอดีต

และบ้านหลังนี้ปรากฏอยู่ในลิสต์สถานที่ของทีมงาน

นิวเริ่มมองเห็นอะไรบางอย่าง

.

เมื่อนิวโทรไปถามป้ารำไพเพื่อให้เปิดโอกาส

เจ้าของบ้านมีความรู้สึกลังเล

“จะดีเหรอ เลขมันแรงนะ คนดูจะรู้สึกไม่ดีหรือเปล่า?”

นิวตอบช้าๆ ให้ทุกคำชัด

“เลขมันอยู่บนป้าย แต่เรื่องราวของหนังจะอยู่ในความทรงจำของคนดู”

.

หลังการพูดคุยและป้ารำไพตอบตกลง

นิวเริ่มให้ทีมงานเข้ามาตกแต่งบ้าน

สนามหญ้าได้รับการปูใหม่

เพิ่มแปลงดอกไม้สีสันสด

ภายในถูกจัดเฟอร์นิเจอร์เพิ่มให้ตรงตามบท

ทุกมุมถูกปัดฝุ่น ขัดไม้ และเปิดม่านรับแสงเต็มที่

กลิ่นกาแฟและอาหารที่ทำสดใหม่

จากกองถ่ายลอยคลุ้งทั่วบ้าน

เสียงหัวเราะของนักแสดงเด็ก

และเสียง “เทค!” ของผู้กำกับ

ทำให้บ้านดูมีชีวิตอีกครั้ง

.

2 อาทิตย์ของการถ่ายทำ

บ้านหลังนี้ไม่ได้ถูกมองถึงความอาถรรพณ์

ของเลขที่บ้านอีกเลย

ทุกคนเรียกมันว่า “บ้านคุณดาว” ตามชื่อในบท

.

ในเนื้อเรื่องของหนัง

บ้านถูกเล่าให้เป็นตัวแทนของความรัก

ของหนุ่มสาวคู่นึง

และเป็นศูนย์รวมของความรักในครอบครัว

ก่อนจะปิดเรื่องด้วยความรู้สึกที่อบอุ่น

ที่ตัวละครในหนังมองข้ามมันไป

.

3 เดือนต่อมา หนังออกฉาย

ไม่ถึงสัปดาห์แรก

ก็ติดเทรนด์อันดับ 1 บน Platform ชื่อดัง

ฉากสนามหน้าบ้านและระเบียงชั้น2

ถูกพูดถึงซ้ำแล้วซ้ำเล่า

hastage #บ้านคุณดาว

ถูกใช้นับ 10,000 ครั้ง

ผู้คนเริ่มตั้งกระทู้ถาม “บ้านคุณดาวอยู่ที่ไหน?”

ตอนนี้ไม่มีใครสนใจเลขที่บ้านอีกแล้ว

.

นิวรีบทำประกาศขายใหม่

ใช้ภาพนิ่งจากกองถ่าย

และมุมในหนังเป็นภาพหลัก

ตั้งหัวข้อว่า “เผยบ้านจริงของคุณดาว จากภาพยนตร์อันดับ 1 ในตอนนี้”

.

นิวเล่าเบื้องหลังว่า

บ้านนี้คือโลเกชันที่ผู้กำกับเลือก

เพราะ “มันมีความเป็นเอกลักษณ์และเรื่องราวในตัวเอง”

นิววางคำให้คนรู้สึกว่าไม่ได้ซื้อแค่บ้าน

แต่ซื้อ “ชิ้นส่วนความทรงจำของภาพยนตร์ที่พวกเขาชื่นชอบ”

.

เลข 13 ที่คนรังเกียจ

กลับกลายเป็นเรื่องเล่าใหม่

“13 มุมสวยของบ้านหลังนี้”

“13 สิ่งที่ควรรู้ก่อนอยู่บ้านหลังนี้”

“13 ข้อดีของบ้านหลังนี้”

“13 เรื่องราวก่อนจะมาเป็นบ้านคุณดาว”

.

ผลลัพธ์เกินคาด

มีคนติดต่อเข้ามามากกว่าที่เคย

และที่น่าทึ่งกว่านั้น

คือมีนักลงทุนยื่นข้อเสนอ

สูงกว่าราคาที่เคยตั้งไว้เดิมถึง 15%

.

เพราะเขาอยากได้สิทธิ์ในการใช้ชื่อ

และเรื่องราวของบ้านนี้ต่อยอดธุรกิจ Homestay

ใน Theme ของภาพยนตร์

.

13 จากเลขอาถรรพณ์

ชื่อเปลี่ยนมาเป็น The Thirteen House

เพื่อแสดงถึงความ Limited

.

บ้านที่เคยถูกมองข้ามเพราะตัวเลข

กลับขายได้เพราะมันมี “เรื่องราว”

ที่คนอยากมีส่วนร่วม

.

สุดท้าย สัญญาขายก็เซ็นภายใน 1 เดือน

บ้านที่เคยถูกมองว่าเป็น “เลขต้องห้าม”

กลับกลายเป็นสินทรัพย์ที่ “เลขต้องแย่ง”

ด้วยเรื่องราวใหม่ที่ถูกสร้างขึ้น

.

บ้านที่เคยแห้งแล้งไม่มีใครอยากได้

กลับมามีลมหายใจอีกครั้ง

ดังนั้นบ้านทุกหลังมีเรื่องเล่า

แต่ไม่ใช่ทุกเรื่องที่จะมีโอกาสได้

.

ป้าย “For Sale” ถูกถอดออก

เหลือเพียงป้ายเล็ก ๆ

ที่เขียนว่า The Thirteen House

มันไม่ใช่แค่ที่อยู่อาศัย

แต่คือหลักฐานว่า

ความหมายของทุกสิ่ง...เปลี่ยนได้เสมอ

.

นิวมองย้อนกลับไปที่รั้วบ้านอีกครั้ง

ก่อนเดินออกมา

เขารู้ดีว่าจากนี้ไป

บ้านหลังนี้จะไม่ใช่ “บ้านเลขที่ 13”

ของความโชคร้ายอีกต่อไป

แต่มันคือบ้านของเรื่องราวใหม่

ที่จะถูกเล่าขานในความอบอุ่นต่อไปอีกนาน

.

ร่วมพูดคุยกันได้ที่

https://www.facebook.com/Ex.MatchingProperty/posts/pfbid02zz8umfEcSaPSZrCv1C4HYC1nXFtUB1kuhVdQzhTUqpXCoH3amUvbjDVFJgGJVyWkl